هر چه کنی بکن ولی از بر من سفر مکن
یا که چو می روی مرا وقت سفر خبر مکن
هر چه که ناله میکنم گوش به من نمیکنی
یا که مرا ز دل ببر یا ز برم سفر مکن
***
روز جدایی ات مرا یک نگه تو میکشد
وقت وداع کردنت بر رخ من نظر مکن
دیده به در نهاده ام تا شنوم صدای تو
حلقه به در بزن مرا عاشق در به در مکن
هر چه کنی بکن ولی از بر من سفر مکن
یا که چو می روی مرا وقت سفر خبر مکن
هر چه که ناله میکنم گوش به من نمیکنی
یا که مرا ز دل ببر یا ز برم سفر مکن
کاشکی داشتنت جزء محالات نبود
تا ببینی که چه حالی شده آن حال محال
تو نیستی و
در همه ی شهر
جایی برای فراموش کردنت
نیست ...
کاش دهد دست مجالی که تو باشی...
ممکن بشود فرض محالی که تو باشی...
سنگی شدم و آب گذشت از سرم اما
گل داد در این سنگ نهالی که تو باشی...
پرسیده ای احوال مرا ای گل حسرت
"آه " است جوابم به سوالی که تو باشی...
غم، قهوه ی تلخی ست که سر میکشم اما
شیرین شده با شادی فالی که تو باشی...
در سینه ی من دره عشقی ست ولی حیف
دلداده ی کوه ست غزالی که تو باشی...
پاییز عزیز منی و گوش سپردم
هر قاصدکی را به خیالی که تو باشی...
جز "غم" هنری نیست تو را عشق ،ولی باز
ای کاش دهد دست ملالی که تو باشی!
